DE
FACTO

 

- Edito: Vlaanderen doet het toch goed. Of niet soms?

- Manifestatie sector ondersteuning van personen met een handicap. U werd gezien op 8 mei 2009…

- MVO – Netwerktafel diversiteit

- Ervaringsbewijs hulpboekhouder

- Zorg te koop?

- Deze maand in het Tijdschrift voor Welzijnswerk

- Pastorale Perspectieven over palliatieve zorg

- Overzicht Informatieven maart en april 2009

- Colofon

 

 

VLAANDEREN DOET HET TOCH GOED. OF NIET SOMS?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De hemel kleurde blauw, de straat toverde een bonte mengeling. Waren het er 3000 of 4000? Maakt niet uit, in elk geval heel veel. Het deed deugd: ouders, gebruikers, verwijzers, budgethouders, medewerkers, voorzieningen spraken met één stem. De hele sector was opgetrommeld, geschraagd door het verenigde middenveld, niet minder dan 18 organisaties. Er werd geroepen, gelachen, veel fijne ontmoetingen. Maar vergis u niet: de ondertoon was verbeten en vastberaden.

 

 

Nog zoveel mensen met een handicap die wachten op ondersteuning, een personeelsstop die we al 25 jaar meetorsen, een schreeuw om zorgvernieuwing. De sector verdient een plan dat deze drie elementen aanpakt. Het was ons ook stellig beloofd. Het plan kwam er niet, het werd een analyse. Het Vlaams Agentschap Personen met een Handicap voelde zich zelfs geroepen om de noden te minimaliseren.

 

 

Er volgde een hoorzitting in het parlement, waar sectorcoördinator Diane Serneels onze standpunten puik vertolkte. De parlementsleden luisterden en voegden de daad bij het woord. In een resolutie vragen ze de volgende regering om werk te maken van een nieuw meerjarenplan. Ook de minister president heeft op 8 mei de boodschap goed begrepen.’ De volgende regering moét er werk van maken’. Zondagochtend in De zevende dag repten politici van verschillende partijen zich om de problemen erg belangrijk te vinden. Er werden veel beloftes gedaan.

 

Als het hen menens is, lezen we dat graag in een volgend regeerakkoord. Wij houden hen aan hun woord!

 

INFO: Diane Serneels, tel. 02 507 01 26

 

 

 

 

 

 

De netwerktafel startte met een korte samenvatting van het verbondstandpunt rond diversiteit. Vervolgens hebben we vier aspecten van diversiteit kort toegelicht en aan de deelnemers gevraagd om hun knelpunten en ervaringen bij elk van deze aspecten te noteren. De vier invalshoeken voor diversiteit die we hadden geselecteerd waren loopbaan (instroom – doorstroom – retentie), competentiemanagement, organisatie en cliëntgerichtheid. Elke deelnemer kreeg de tijd om zijn of haar inbreng kort toe te lichten.

 

De netwerktafel werd ondersteund door drie externe deskundigen: Imane Bouzarmat van VIVO, Silvia Van Cauter van Jobkanaal en Piet Janssen van het Vlaams Minderhedencentrum. Samen met hen hebben we tijdens de pauze een aantal stellingen gedistilleerd uit de aangehaalde knelpunten. Deze vormden meteen de basis voor het tweede deel van de bijeenkomst.

 

 

Open staan voor iedereen is te passief. En wie is trouwens de beste? Voorzieningen moeten actief op zoek gaan naar de juiste kandidaat en moeten daarvoor contacten leggen met andere organisaties en de vacature op de juiste plaats bekend maken. Het tegenargument is dat dit alles (te) veel tijd en energie vergt. Men staat dan wel open voor iedereen, maar niet op een actieve wijze. De organisatie is cliëntgericht en is er in de eerste plaats voor de bewoners.

 

 

Integendeel! Werken aan competenties schept ruimte voor diversiteit. Op die manier is het niet langer een diploma, maar een mens die voor u zit. Diversiteit is iets dat moet geïntegreerd worden in het totale beleid van de voorziening.

 

 

Er is al veel te doen in de voorzieningen. Aandacht hebben voor diversiteit is een taak die daar nog eens bovenop komt. Dikwijls ontbreekt die tijd en is men niet in de mogelijkheid om er grondig mee bezig te zijn. Dit is zeker het geval in kleinere organisaties. Het gevaar dreigt dan dat diversiteit in een klein hoekje wordt geduwd. Maar werken aan diversiteit kan ook vergeleken worden met werken aan een imago. Men moet er blijvend aandacht voor hebben.

 

 

Dikwijls is het de schrik voor het onbekende, die zorgt voor een afwijzende houding. Deuren blijven dan gesloten. Als organisatie komt het er op aan om alle medewerkers te ondersteunen, ongeacht hun afkomst. Als de competenties aanwezig zijn, moet je er voor gaan om op die manier deuren te openen.

 

 

Zijn de voorzieningen klaar voor een quotum? Het opleggen van een quotum kan mensen in beweging zetten, maar organisaties verplichten om een bepaald percentage allochtonen in hun personeelsbestand te hebben, is niet de goede oplossing. Hoe moet dit immers in kleinere organisaties met een klein team en in landelijke regio’s met weinig allochtonen gerealiseerd worden?

 

 

U merkt dat er heel wat interessante zaken aan bod kwamen tijdens deze netwerktafel. In de voorzieningen is veel goede wil, maar de vraag blijft dikwijls hoe men op een goede manier rond diversiteit kan werken. Er leeft veel op het terrein, maar het kan nog beter!

 

Het resultaat van deze boeiende voormiddag kan u in het uitgebreid verslag terugvinden.

 

INFO: Steven De Looze, tel. 02 507 01 22

 

 

 

 

 

 

 

 

Veel mensen hebben een beroep al doende geleerd, op de werkvloer, in hun eigen zaak, in hun vrije tijd, door een cursus te volgen… maar hebben nooit een officieel bewijs of diploma behaald. Ze beschikken wel over de nodige ervaring, maar kunnen die bekwaamheid niet zwart op wit bewijzen. Daarom lanceerde de Vlaamse overheid het “Ervaringsbewijs”, waarmee men kan bewijzen dat men de kennis en de vaardigheden van een bepaald beroep bezit. Het is een officieel bewijs van vakbekwaamheid van de Vlaamse overheid.

 

 

Het Ervaringsbewijs bestaat al voor 39 verschillende (knelpunt)beroepen. Ook voor het beroep van hulpboekhouder werd een standaard opgemaakt, die als ijkpunt moet dienen om de competenties te evalueren van kandidaten die een Ervaringsbewijs willen behalen. De standaard is een opsomming van de kennis en vaardigheden die een medewerker moet bezitten om een beroep succesvol uit te oefenen. Hij bevat ook richtlijnen voor de beoordeling. Voor het beroep hulpboekhouder zijn er 4 kerncompetenties: factureren, inboeken, aan debiteurenbeheer doen en informatie beheren.

 

Het Ervaringsbewijs is een troef waarmee werknemers en werkzoekenden sterker staan op de arbeidsmarkt. Zo maakt het Ervaringsbewijs uitgebreide tests bij het solliciteren overbodig en toont het zwart op wit dat de kandidaat over de nodige competenties beschikt. 

 

 

Voor het beroep van hulpboekhouder kan de kandidaat terecht in drie centra voor volwassenenonderwijs (CVO) in Vlaanderen. In een verkennend gesprek en een praktische proef kan de kandidaat zijn vaardigheden aantonen. De test duurt maximum 3 uur en deelname is gratis. Meer informatie over het ervaringsbewijs, hoe je het kan behalen en over welke competenties je moet beschikken, vindt u op: www.cvoleuven.be, www.cvoAntwerpen.be en www.avondschool.be in Gent.

 

 

Meer informatie over het Ervaringsbewijs in het algemeen op www.Ervaringsbewijs.be.

 

 

 

 

 

 

Privatisering, commercialisering en marktwerking in de Belgische welzijns- en gezondheidszorg zijn al geruime tijd voorwerp van maatschappelijk debat en politieke stellingname. Ook Zorgnet Vlaanderen neemt intensief deel aan dit debat en wil met de uitgave van dit cahier haar bijdrage bundelen.

 

Dit cahier is het resultaat van een grondige reflectie op verschillende niveaus: de Werkgroep Commercialisering, de stafmedewerkers van Zorgnet Vlaanderen, de Commissie voor Ethiek, experten uit Nederland, uit de Belgische academische context en het Vlaamse zorglandschap, en tenslotte ook talrijke directies uit voorzieningen, die lid zijn bij Zorgnet Vlaanderen. Zij hebben zich tijdens vergaderingen, workshops, avondlezingen, dialoogmomenten en expertenseminaries gebogen over het thema en kwamen tot dit breed gedragen standpunt.

 

 

Dit cahier bevat een analyse van het standpunt van Zorgnet Vlaanderen over het thema van privatisering, commercialisering en meer marktwerking in de Belgische welzijns- en gezondheidszorg. Meer bepaald in de sectoren die Zorgnet Vlaanderen vertegenwoordigt: algemene ziekenhuizen, ouderenzorg en geestelijke gezondheidszorg.

 

Het cahier belicht het thema vanuit een economisch en een ethisch perspectief. Na een grondige conceptanalyse worden twee subthema's belicht: de financiering van investeringen in de infrastructuur en de commerciële initiatiefnemers in de welzijns- en gezondheidszorg.

 

 

Geïnteresseerden kunnen het volledige cahier downloaden van www.zorgnetvlaanderen.be of een papieren versie bestellen via e-mail.

 

 

 

 

 

 

 

In het Edito sluit Fons GEERTS zich aan bij de actie van de Christelijke Mutualiteit en ziekenzorg CM om het inkomen voor langdurig zieken te verhogen. Want ziek maakt arm… en armoede dreigt voor 235.000 invaliden.

 

In het eerste artikel stelt Jan PEETERS zich de vraag: “Welke professional en welke competenties heeft de kinderopvang nodig?” Hierbij gaat hij in op de (Europese) tendens om te werken met beroepscompetentieprofielen en ervaringsbewijzen en hij reageert tegen een te technische invulling van professionaliteit. Hij pleit voor het inschakelen van pedagogische begeleiders en om praktijkmedewerkers die vernieuwend werken, sneller te laten doorstromen tot een bachelor via het toekennen van credits.

 

“Waarom ‘bemoeit’ Europa zich met de welzijnssector?” is de vraag die Hans DE VRIESE en Jos STERCKX van Kleis zich afvragen. Eerst geven ze uitleg bij de Europese beslissingsorganen en hun rol in het Europees sociaal beleid. Ze stellen dat er sprake is van een trage, maar geleidelijke ‘Europeanisering’ van het nationaal sociaal beleid. Ook Vlaanderen en de Vlaamse welzijnssector zal hiermee moeten rekening houden.

 

Ook Hans GEVERS, Jef BREDA en Caroline VAN LANDEGHEM plaatsen het Vlaamse PGB-experiment in een internationaal perspectief. Hoewel het Vlaamse experiment Persoonsgebonden Budget (PGB) niet wordt geprofileerd als verlengstuk op of uitbreiding van het bestaande PAB, is het toch interessant om te leren uit de buitenlandse evoluties. De auteurs beperken zich tot drie landen die sociaaleconomisch sterk aanleunen bij Vlaanderen, al zo’n 15 jaar ervaring hebben met budgetstelsels en dat ook geëvalueerd en bijgewerkt hebben, namelijk: Nederland, Engeland en Duitsland.

 

Johan VAN DER AUWERAERT, directeur van Juna, geeft vanuit zijn ervaring in een categoriale voorziening voor buitenlandse niet-begeleide minderjarigen een aantal “Aandachtspunten” voor een kwaliteitsvolle hulpverlening. Hij stelt immers vast dat vluchtelingen moeilijk de weg vinden naar de hulpverlening en dat de hulpverlening zelf niet of nauwelijks actief op zoek gaat naar vluchtelingen.

 

In de rubriek “Uit de praktijk” wordt het fitnessproject voor thuisblijvende personen met dementie voorgesteld. Familiehulp, Expertisecentrum Dementie Orion en Woon- en zorghuis Ten Kerselaere in Heist-op-den-Berg kregen steun van de Koning Boudewijnstichting voor het opstarten van hun unieke gezamenlijke project.

 

Verder zijn er de gewone rubrieken: Lezerskring, Ethiek en zingeving, Kort genoteerd, Publicaties en Agenda.

 

Losse nummers van het Tijdschrift kosten 6 euro en kunnen aangevraagd worden bij Sabine Van Kogelenberg, tel. 02 507 01 33.

 

Wie een bijdrage wil leveren in de vorm van een artikel of een kort tekstje, wie een activiteit of publicatie wil bekendmaken, kan steeds contact opnemen met Fons Geerts, tel. 02 507 01 29.

 

 

 

 

 

Dit themanummer wordt ingeleid door Dominiek Lootens. Daarna gaat Claude Vandevoorde in op de spirituele dimensie van de palliatieve patiënt. Hij beschrijft een drietal attitudes die kunnen helpen bij het (h)erkennen van de spirituele dimensie van patiënten en pleit voor het ontwikkelen van ‘spirituele basiscompetenties’ bij alle zorgverleners. In de volgende bijdrage schetsen Carlo Leget, Lut Rubbens, Lucas Lissnijders en Johan Menten hoe de palliatieve zorgeenheid van het Universitair Ziekenhuis in Leuven een spirituele checklist ontwikkelde.

 

Orthopedagoge Ria Toelen staat vanuit haar ervaring in dienstverleningscentrum ’t Zwart Goor in Merksplas stil bij hoe mensen met verstandelijke beperkingen en hun omgeving omgaan met het levenseinde. Pastor Annick Pollefoort doet hetzelfde rond palliatieve zorg in een woon- en zorgcentrum. Verder is er nog een voorstelling van “Groeien in spirituele zorg” (Katrien Cornette en Wies Beckers) en een interview over “De laatste reis” (Annemie Struyf en Anne-Marie De Lust)

 

Tenslotte zijn er de rubrieken met boekbesprekingen en aankondigingen en kijkt Anne Vandenhoeck “Over de grenzen” naar de pastoraal in Portugal. Ann Verscuren sluit af met een bezinning met als titel ‘Delf mijn gezicht op, maak mij mooi’.

 

INFO: Pieter Vandecasteele, tel. 02 507 01 06

 

 

 

 

 

 

INFO: Sabine Van Kogelenberg, tel. 02 507 01 33