DE
FACTO

 

 

 

 

 

 

Samen met de minister stellen we vast dat het eerste Globaal Plan Jeugdzorg correct wordt uitgevoerd. Deze uitvoering loopt van 2007 tot en met 2009: het einde ervan is dus in zicht. De actualisatie van de probleemstelling toont echter aan dat, zoals verwacht met de huidige middelen, de bres nog steeds niet gedicht is. Ondanks de inspanningen van de overheid en het werkveld zijn er nog lange en ontoelaatbare wachtlijsten.

 

Opvallend is de vaststelling dat de instroom in de bijzondere jeugdbijstand blijft toenemen. We moeten ons durven afvragen wat dit zegt over de maatschappij van vandaag. Is deze minder tolerant geworden? Speelt de dreigende aansprakelijkheid van hulpverleners een rol? Besteden ouders minder aandacht aan opvoeding? Wat zijn de gevolgen van het toenemend aantal eenoudergezinnen? Hoe wordt de preventie uitgebouwd in Vlaanderen, naast de integrale jeugdhulpverlening? … Een fundamenteel debat dringt zich inderdaad op.

 

 

De cijfers in de probleemstelling zijn duidelijk. De druk is in het werkveld constant voelbaar. Vele schrijnende voorbeelden kunnen aangehaald worden. Verdere en onmiddellijke actie is noodzakelijk. Er mag geen tijd verloren gaan. Daarom is het zo belangrijk dat er nu reeds een plan op tafel ligt om de inspanningen van het huidige globaal plan verder te zetten. Het plan Perspectief! zet de lijnen uit om gedurende vijf jaar telkens 10 miljoen euro extra te voorzien voor de jeugdzorg. Een absolute noodzaak!

 

Dit nieuwe plan situeert zich echter in een andere context dan het aflopende globaal plan jeugdzorg van minister Vervotte. Zij kon dit plan na goedkeuring door de Vlaamse Regering ook uitvoeren. Minister Heeren dient haar plan Perspectief! in bij de Vlaamse Regering om het voor te leggen aan het Vlaams Parlement met de vraag hierover een resolutie te stemmen. Dit is fundamenteel anders. Het is dan ook ontzettend belangrijk voor de sector dat deze resolutie er komt. En dat dit plan een wezenlijk deel uitmaakt van de volgende regeringsverklaring. De brede sector (voorzieningen, verwijzers, belendende sectoren, …) was immers vragende partij voor dit plan en deelt de analyse en de probleemstelling. Door een snelle stemming van de resolutie kan tijdverlies vermeden worden.

 

 

Werken met beleidskeuzes op lange termijn is één van de grote voordelen van meerjarenplannen. Dit hebben we uit het vorige plan kunnen leren. Het biedt continuïteit voor de overheid, voor consulenten, voorzieningen én cliënten. Het geeft een overzicht van de verschillende beleidskeuzes, hoe ze worden uitgevoerd en welk gewicht ze krijgen. Het geheel kan versterkend werken. Als koepelorganisatie vinden we dit een grote meerwaarde.

 

Het plan vindt een goed evenwicht in verschillende beleidskeuzes, zoals inzetten op innovatie, versterking van de opvoedingsondersteuning, een grotere garantie op rechtstreeks toegankelijke hulp, kiezen voor pleegzorg, uitbreiding van specifieke hulp voor bijzondere situaties. Verder geeft het ook aandacht aan de Vlaamse antwoorden op jeugddelinquentie, aan cliëntparticipatie en diversiteit (twee zeer actuele thema’s).

 

 

Het plan Perspectief! vertaalt deze acht beleidskeuzes in 46 concrete acties en maakt hierbij ook de nodige budgettaire keuzes. We vinden het belangrijk dat naast de versterking van de bijzondere jeugdbijstand (50% van de middelen) ook wezenlijk ingezet wordt op het voorveld, met name opvoedingsondersteuning en rechtstreeks toegankelijke jeugdhulpverlening (30% van de middelen). 

 

Zulk plan heeft een enorme impact op een sector en de voorzieningen. Het biedt uitdagingen, maar heeft ook consequenties. Verdere innovatie, protocollering en wetenschappelijke onderbouw komen er niet vanzelf, ook niet door de uitbouw van een expertisecentrum. Dit moet gedragen worden in de voorzieningen en kost dan ook tijd, middelen en mankracht. Het implementeren van een registratiesysteem, het korter maken van de begeleidingsduur, … vraagt verandering van processen. Ook dat zal de nodige aandacht vragen.

 

 

We kunnen ons niet permitteren de ingezette inhaalbeweging tijdelijk stop te zetten. We roepen de parlementsleden dan ook op de probleemstelling van dit plan te onderschrijven. De sector is hiervan reeds overtuigd en vraagt de beleidskeuzes en bijhorende acties in globo goed te keuren. Deze moeten dan nog verder uitgewerkt en verfijnd worden door de nieuwe minister in een nieuwe legislatuur. Alleen zo kan de broodnodige zuurstof voor deze sector verder gegeven worden.

 

Frank Cuyt                                                                            Theo Rombouts

Directeur                                                                               Voorzitter

 

 

 

 

 

 

In een sociaal Vlaanderen zorgen mensen voor mekaar. Indien dit niet via het eigen netwerk kan, zijn specifieke voorzieningen en initiatieven nodig. Daarom moet zorg voor welzijn voldoende beschikbaar en toegankelijk zijn, kwalitatief én betaalbaar voor ieder die het nodig heeft. De Vlaamse overheid moet zich ondubbelzinnig engageren op dit vlak. Welzijnsvoorzieningen zijn hierbij de partner van de overheid.

 

De welzijnszorg moet gebaseerd zijn op solidariteit met de kwetsbare en gekwetste medemens. Hun welzijn is en blijft het uitgangspunt in de zorg. We pleiten met betrekking tot erkenning, infrastructuur, kwaliteit, enz., voor minimumnormen die op een gelijke wijze gelden voor elk initiatief, of dit nu uitgaat van een vzw, een lokaal bestuur of een commerciële initiatiefnemer.

 

We vragen een afstemming tussen de verschillende Vlaamse beleidsdomeinen en voor zover van toepassing op het welzijnswerk, ook met de Brusselse en de Federale overheid. Een inspectie die het vertrouwen bevordert, transparant is en methodisch werkt, zal ook de administratieve overlast wegwerken.

 

 

We vragen bijzondere aandacht voor de financiële leefbaarheid van de voorzieningen. De basisbedragen van de subsidies zijn voor sommige sectoren reeds geruime tijd niet meer aangepast. Door de economische en technologische vooruitgang nemen de kosten sneller toe, de verwachtingen ten aanzien van het management worden groter en er worden steeds meer bijkomende eisen opgelegd, zonder dat hiervoor een financiële tussenkomst is voorzien.

 

De werkingstoelagen moeten dan ook omhoog, wil de Vlaamse Regering de continuïteit en verdere uitbouw van de welzijnssector garanderen. In het kader van een correct en evenwichtig Vlaams begrotingsbeleid vragen we een budgettair groeipad voor de welzijnssector met kostendekkende en tijdige betaling van subsidies; subsidies voor nieuwe overheidsverplichtingen; en verwijlintresten bij laattijdige betaling.

 

De Vlaamse welzijnssectoren zullen in de toekomst grote nood hebben aan bijkomende medewerkers. Hiervoor moeten extra middelen en specifieke doelgroepen ingeschakeld worden en moeten inspanningen gedaan worden zodat medewerkers niet vervroegd uitstappen. We vragen ook een verhoging van het subsidiebudget voor managementondersteuning.

 

Verder wordt aandacht gevraagd voor de arbeidsorganisatie en nieuwe werkvormen. In orde blijven met de wetgeving rond arbeidstijd blijft een knelpunt.

 

Tenslotte moeten er bijkomende inspanningen geleverd worden rond infrastructuur. Die is vaak verouderd en de middelen ontbreken om grondige investeringen te doen. De VIPA-middelen moeten verhoogd worden en we vragen een impulsprogramma voor infrastructuurwerken en ondersteuning van projecten inzake rationeel energiegebruik.

 

 

Welzijnsvoorzieningen engageren zich hierbij om als loyale partner met de overheid te werken aan Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen, blijvend armoede te bestrijden, te werken aan kwaliteitszorg, innovatie in de zorg en dit alles in een actief pluralistisch kader.

 

 

Voor de sectorale aandachtspunten verwijzen we naar de integrale tekst van het memorandum dat op de website te vinden is. Hierin vindt u ook een specifiek deel waarin we vragen om de beleidskansen die Europa oplevert, beter te benutten en te beïnvloeden. Europa reikt immers in diverse beleidsdomeinen hefbomen aan om het welzijns- en gezondheidsbeleid in Vlaanderen te ontwikkelen. Vlaamse beleidsmakers moeten mee vorm geven aan het Europese beleid.

 

INFO: Frank Cuyt, tel. 02 511 44 70

 

 

 

 

 

In 2009 kwamen er geen nieuwe middelen meer voor uitbreidingsbeleid. Voor de komende jaren is er absoluut een nieuw Vlaams meerjarenplan 2010-2014 nodig, dat de personen met een handicap en de zorgaanbieders een nieuw meerjarenperspectief biedt. Die middelen zullen hard nodig zijn, of ze nu op de klassieke manier zullen ingezet worden of in nieuwe formules uitgewerkt in de zorgvernieuwing.

 

Afgelopen november voerden we nog actie om het 25-jarig ‘jubileum’ van de personeelsstop in de kijker te zetten. Minister Vanackere beloofde beterschap: een groeipad om de kloof tussen de reële personeelsbezetting en de personeelsnorm te dichten, en een toekomstig uitbreidingsbeleid aan 100% van de norm. Ook dat zou deel uitmaken van het nieuwe meerjarenplan.

 

 

Het einde van de legislatuur is in zicht en de nervositeit in de sector groeit. We willen dat het Vlaams parlement via een resolutie nog een stevige basis legt voor het volgende regeerakkoord. Eén van de komende dagen wordt in de commissie welzijn van het Vlaams parlement de bespreking gevoerd. De personen met een handicap, de werknemers, de voorzieningen en de verwijzers verwachten van de volgende Vlaamse regering dat zij de middelen voorziet, waarmee voor alle personen met een handicap gezocht kan worden naar een passende en kwaliteitsvolle ondersteuning!

 

Het voltallige middenveld roept de leden van het Vlaams parlement op om daar via een krachtige resolutie de basis voor te leggen.

 

INFO: Diane Serneels, tel. 02 507 01 26

 

 

 

 

 

 

De erkende onthaalouders genieten sinds 2003 van een sociaal statuut sui generis dat hen toegang verleent tot bepaalde sociale rechten, zoals de terugbetaling van gezondheidszorg, uitkeringen ingeval van ziekte of invaliditeit, pensioen en opvanguitkeringen voor de ontbrekende plaatsingsdagen. Dat stelsel geeft echter geen recht op jaarlijkse vakantie, noch op werkloosheidsuitkeringen.

 

Sinds enkele maanden wordt er opnieuw overleg gepleegd met de sector, met de gemeenschappen en met het kabinet van de minister van Sociale Zaken.

 

 

Minister van Werk en van Gelijke Kansen Joëlle Milquet steunt de vragen van de onthaalouders: zij oefenen een beroep uit dat belangrijke competenties vereist, en aanzienlijke materiële en menselijke investeringen. De minister stelt voor om de toekenning van een volwaardig statuut gefaseerd te realiseren.

 

Vanaf 1 januari 2010 zou men overgaan tot het toekennen van het statuut van “gelijkgestelde loontrekkende werknemer” met een maandelijks te bepalen basisloon voor de nieuwe onthaalouders. “Wellicht” (sic) zou dit ook “middels een stappenplan” kunnen gebeuren voor de onthaalouders die al in het beroep staan en die dat wensen, en die bovendien beantwoorden aan de erkenningsvoorwaarden die nog te bepalen zijn door de gemeenschappen. Dit statuut moet hen de mogelijkheid bieden om te genieten van alle rechten van de sociale zekerheid, met inbegrip van de jaarlijkse vakantie en de werkloosheidsvergoeding, maar vooral van de voordelen van een vast loon.

 

In een tweede stap (waarvoor nog geen timing voorzien is) moet dit maandelijks te bepalen basisloon opgetrokken worden “in de richting van” het barema van de kinderverzorgers en zou men onder de toepassing van het algemene stelsel van de loontrekkenden vallen, met inbegrip van de waardering van overuren, van het gewaarborgd loon en van de anciënniteit. Over deze voorwaarden zal verder paritair overlegd dienen te worden (in voorkomend geval in de paritaire comités 331 en 332).

 

 

In de loop van de week van 21 maart wordt een onderhandelingsagenda voorgelegd aan de verschillende verantwoordelijken en zouden de onderhandelingen opgestart worden. Minister Milquet onderstreept dat alle partners van de regering het principe van een volwaardig statuut onderschrijven. Zij moet nu onder meer de juridische implicaties onderzoeken. Ondertussen zal een interkabinettenwerkgroep op het voorstel verder werken. Het is de bedoeling om op 1 januari 2010 met het nieuwe regime te starten.

 

INFO: Barbara Devos, tel. 02 507 01 42

 

 

 

 

 

De Algemene Ledenvergadering start te 14 uur. Op de agenda staan, naast de statutaire aangelegenheden, onder meer ook een terugkoppeling van de netwerktafels en ons standpunt rond MVO (Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen), een toelichting rond de “Markt van zorg” (over liberalisering en commercialisering in de welzijnszorg) en de voorstelling van de resultaten van de tevredenheidsmeting bij de leden en de verbeteracties die hieruit voortvloeien.

 

De feestzitting begint te 15.30 uur en sluit af met een receptie vanaf 16.45 uur. Er wordt niet alleen teruggeblikt op 10 jaar Vlaams Welzijnsverbond, maar ook ingegaan op de uitdagingen voor de toekomst. Er is de première van een heuse film over het reilen en zeilen van het Vlaams Welzijnsverbond en er zijn natuurlijk de uitgelezen kansen tot ‘netwerking’…

 

INFO: Frank Cuyt, tel. 02 511 44 70

 

 

 

 

 

Vanuit de vaststelling dat voorzieningen voor personen met een handicap, mede door de stijgende levensverwachting bij hun doelgroep, meer geconfronteerd worden met de moeilijke problematiek van beslissingen omtrent het levenseinde, werd in deze blikopener ingegaan op het ontwikkelen van een eigen visie en een eigen praktijk van de omgang met deze problematiek in de voorziening.

 

Ethicus Bart Hansen schetste in zijn inleiding de knelpunten en de specifieke moeilijkheden bij ‘eigenwijze’ palliatieve zorg voor personen met een handicap. Vertrekkend met een concrete casus nodigde hij de deelnemers uit om na te denken over diverse vragen waarmee men geconfronteerd wordt. Zijn inleiding was niet enkel gebaseerd op literatuurstudie, maar ook op zijn ervaringen als ethicus in de voorzieningen van de Emmausgroep. Orthopedagoge Ria Toelen is ook verantwoordelijke voor de pastorale dienst van dienstverleningscentrum ’t Zwart Goor in Merksplas. Zij schetste aan de hand van treffende voorbeelden de zorgzame cultuur die in de voorziening gegroeid is rond afscheid nemen.

 

 

In de rubriek Ethiek en Zingeving van het Tijdschrift voor Welzijnswerk van maart namen we een kort verslag van deze namiddag op, maar ondertussen publiceerden we ook een uitgebreid verslag van deze namiddag op het CEZ-gedeelte van de website van het Vlaams Welzijnsverbond. Ook de slides van de presentatie van Bart Hansen vindt u hier terug, evenals een beknopte literatuurverwijzing.

 

Via deze link komt u op de juiste pagina terecht. We nodigen u meteen ook uit om wat verder te grasduinen in deze pagina’s.

 

INFO: Paulus Van Bortel, tel. 02 507 01 39

 

 

 

 

 

 

In het edito stelt Fons Geerts vast dat “de persoon(lijkheid) van de hulpverlener: niet in protocollen te vatten” is. Gelukkig maar. Hij brengt kanttekeningen en nuanceringen aan bij de tendens tot protocolleren. En niet in het minst bij de uitvoerbaarheid ervan…

 

Deze genuanceerde benadering vind je – gelukkig – ook terug in het artikel van Sofie De Smet, die onder de titel “Protocolleren van behandelingsmethodieken en -technieken in de Vlaamse welzijns- en gezondheidssector. Verkenning van een ambitieus perspectief” het opzet schetst van het project rond protocollering dat vanuit de Vlaamse overheid opgezet werd.

 

“Geweld in de welzijnssector: uitzonderlijk en alledaags” is de titel van het artikel van Bert Leers (KH Limburg), waarin hij de conclusies en aanbevelingen schetst uit een onderzoek over agressie van jongeren in residentiële voorzieningen Bijzondere Jeugdbijstand.

 

Naar aanleiding van 10 jaar Suggnomè schetst stafmedewerker An Marchal een algemeen beeld van wat herstelbemiddeling inhoudt, vanuit welke visie de praktijk gegroeid is en de evolutie “Van lokaal actieonderzoek tot wettelijk erkende praktijk van herstelbemiddeling met meerderjarige verdachten en daders.”

 

Er wordt reeds jaren gepraat over “een statuut voor pleegouders”. Els Van Achter en Min Berghmans bieden in hun bijdrage een stand van zaken: welke wetsvoorstellen zijn er en waarvoor staan ze, en wat vinden de pleegouderverenigingen ervan?

 

Naar aanleiding van de CM-studiedag over het woonzorgdecreet op 12 december 2008 nemen we een aantal artikels op in ons Tijdschrift. In het eerste gaan Tineke Fokkema en Pearl A. Dykstra in op “Feiten en misverstanden over eenzaamheid en de aanpak ervan.” Het eerste misverstand dat ontzenuwd wordt is dat eenzaamheid niet per definitie een probleem hoeft te zijn…

 

In de rubriek “Uit de praktijk” stellen Griet Vercaeren en Ria Van Den Heuvel van de vzw ZitStil hun “Zorgmap voor ouders van kinderen en jongeren met ADHD” voor. Deze map is niet alleen een hulp voor ouders om door de bomen het bos te zien, maar moet ook een door de ouders gestuurde trajectbegeleiding mogelijk maken. Verder zijn er de rubrieken Ethiek en zingeving, Lezerskring, Kort genoteerd, Publicaties en Agenda.

 

 

In het Tijdschrift voor Welzijnswerk willen we uitdrukkelijk ook de praktijk aan bod laten komen. Kortere bijdragen kunnen een plaats krijgen in de rubriek ‘Uit de praktijk’, maar ook langere bijdragen zijn welkom. Stuur jouw voorstel voor een artikel door aan de redactie. We bekijken dan wat we ermee kunnen doen en willen graag een handje helpen om het ‘persklaar’ te maken. Op onze website vind je meer uitleg in de auteursrichtlijnen.

 

INFO: Fons Geerts, tel. 02 507 01 29

 

 

 

 

 

INFO: Sabine Van Kogelenberg, tel. 02 507 01 33